Titel: HersenschimmenAuteur: J. Bernlef
Oorspronkelijke uitgever: Querido
Jaar van eerste druk: 1984
In het kort
Een dementerende man beschrijft zijn steeds groter wordende isolement.
Mening
Ik vind vooral de opbouw van Hersenschimmen erg mooi. Het begint op een normale dag in het leven van Maarten Klein en zijn vrouw Vera. Het eerste teken van dementie toont zich: Maarten kijkt op een zondag uit het raam wacht op kinderen. Hij vraagt zich af waar ze blijven, tot Vera hem zegt dat het zondag is. Hij weet niet hoe hij zich heeft kunnen vergissen.
De hele situatie met het eerste teken van dementie voelt ontzettend echt aan. De steeds verergerende vergeetachtigheid, lijkt uit te vloeien uit het voorafgaande. Maarten weet steeds minder dingen, raakt verward en wordt steeds meer geïsoleerd. De kleiner wordende wereld wordt ook met de structuur van de taal weergegeven: de zinnen worden steeds korter. Ik vind het mooi hoe de vorm van het verhaal aansluit bij de inhoud.
Ik ben van mening dat dit boek geen leuk boek is. Maartens geheugen verdwijnt beetje bij beetje en zijn wereld wordt steeds kleiner, zonder dat hij er iets aan kan doen. Ik vind het echter wel een heel ‘raak’ boek. Mijn opa was ook dementerend en ik herkende veel van hem in Maarten, bijvoorbeeld het teruggaan naar het verleden. Het heeft ook iets beangstigends: het kan jijzelf of een naaste ook overkomen. Hersenschimmen beschrijft het proces van dementie (en de gevolgen) gewoon heel realistisch en pakkend.
hallo,
BeantwoordenVerwijderenIk vond het een moeilijk boek om aan te beginnen, omdat het een erg zwaar onderwerp is waar ik nog niet echt mee in contact ben gekomen. Ik vond het ook moeilijk omdat er geen hoofdstukken inzaten en er geen verhaallijn was. Je komt wel te weten hoe het is om dementie te hebben, en dat is inderdaad heel realistisch en pakkend.