Titel: De passievruchtAuteur: Karel Glastra van Loon
Uitgever: L.J. Veen
Jaar van eerste druk: 1999
In het kort
Een onvruchtbare man gaat op zoek naar de biologische vader van de jongen van wie hij dacht dat het zijn zoon was, jaren nadat de moeder is overleden.
Mening
Het concept van dit boek is interessant. Een man ontdekt dat hij zijn hele leven onvruchtbaar is geweest en wil weten wie de vader is van de jongen die hij al die jaren zijn zoon heeft gewaand, maar de moeder is jaren geleden al overleden. De uitwerking en het einde vond ik wat minder geslaagd.
De schrijfstijl vond ik niet bijzonder en het ik-personage Armin vond ik ook niet zo boeiend. Hij is niet humoristisch (zoals de ik-figuur in Samaritaan), vriendelijk, nors of een uitgesproken persoonlijkheid. Hij is makkelijk te vergeten.
De zoektocht zelf heeft geen gedenkwaardige indruk op mij achtergelaten. Het enige wat mij is bijgebleven is de ontknoping: de vader van Armin is ook de vader van zijn zoon Bo. Armin en Bo zijn dus niet vader en zoon, maar halfbroers. Dit deed mij denk aan Ontaarde moeders, waar Bonnie en Meijken denken dat ze zussen zijn, maar moeder en dochter blijken te zijn. Armin en Bo besluiten dat het het beste is om gewoon door de gaan met het leven zoals het eerst was. Dat lijkt mij ook de beste optie. Het boek eindigt ermee dat Armin en Bo de as van Armins vader uitstrooien over het graf van de moeder (Monica).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten